آذر منصوری (( در ضرورت اجماع و کاندیدای حداکثری ))

انتخابات فرصتی بی بدیل و مغتنم پیش روی اصلاح طلبان است تا با استفاده از این امکان از یک سو به طرح و پیگیری مطالبات خود پرداخته و از سوی دیگر با بکارگیری مناسب ترین استراتژی و راهبرد با حضور در نهادهای دموکراتیک به اصلاح و بهبود روند های موجود بپردازند.در کشوری که تقریبا هر سال یک انتخابات برگزار می شود و بخصوص در مقطعی که قرار است دو انتخاب همزمان توسط مردم انجام گیرد نباید این امکان را نادیده گرفت بویزه وقتی که قرار است مردم در یک زمان هم رئیس چمهور چهار سال آینده خود را انتخاب نمایند و هم به نماینگان منتخب خود در شوراهای شهر و روستا رای دهند.روی سخن این نوشتار نگاه به گذشته برای اتخاذ بهترین تصمیم برای آینده است .تجربه انتخابات گذشته ثابت نموده است که هر گاه هر جریا ن سیاسی با قبول اصل تکثر در دیدگاهها به وحدت در عمل رسیده اند موفق شده اند به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود نائل آیند. اصلاح طلبان نیز به عنوان یکی از جریان های سیاسی ایران نیزدر تجربه تاریخی خود از این مقوله مستثنی نبوده اند .تجربه تاریخی این جریان سیاسی گویای این واقعیت است که پاشنه آشیل آن ها نیز تفرق و چند دستگی بویزه در فرصت های انتخابات بوده است .در واقع کم هزینه ترین اتفاق ممکن برای مخالفین اصلاحات که نمی خواهند و نمی توانند ارکان قدرت را در یک انتخابات ازاد عادلانه و قانونی ادر اختیار رقیب بگذارند ان است که به اشکال مختلف وحدتی بین جریان سیاسی رقیب شکل نگیرد .که شکل گیری این وحدت خود اولین قدم برای چرخش قدرت است. انتخابات سال 1384 شاید در دسترس ترین رویداد تاریخی برای شکست اصلاح طلبان باشد .در انتخابات سال 84 مهم ترین عامل شکست اصلاح طلبان حضور چند کاندیدا از این طیف بود که در دوره اول سرجمع آرائ این کاندیداها بیشتر از رقیب بود و چنانچه این جریان سیاسی با یک کاندیدا حضور پیدا می کرد بطور قطع برنده انتخابات بود. در واقع نه تنها در انتخابات مذکور بلکه در تاریخ بیش از یکصد سال تلاش دموکراسی خواهان ایران مهم ترین عامل رکود و یا توقف این جنبش چند دستگی کنشگران این عرصه بوده است. با این مقدمه و تجاربی که پشت سر گذاشته شده است اجماع حداکثری با کاندیدای حداکثری در انتخابات پیش رو تنها راه تاثیر گذاری این جریان سیاسی در تحولات اینده کشور است .با درک این واقعیت که کشور در وضعیتی نگران کننده قرارا دارد و در صورت تداوم این رویکرد در مدیریت قوه مجریه بحران ها ی رو به افزایش ایران را تهدید می کند .حضور اصلاح طلبان بدون کاندیدای حداکثری و اجماع در این انتخابات چند نتیجه مهم را در پی خواهد داشت.1 -بطور قطع انها با توجه به ناکارامدی دولت مستقر و البته مقایسه عملکر د دولت اصلاحات عملکرد این دولت با اقبال رو به افزایش مردمی مواجه خواهند شد . 2- از این طریق اصلاح طلبان به تقویت پایگاههای اجتماعی خود خواهند پرداخت.اشبکه های اجتماعی خود را گسترش خواهند داد.تقویت شبکه های اجتماعی در کنار شکل گیری تشکل فراگیر اصلاح طلبان اولین قدم برای تحقق و تثبیت اصلاحات جامعه محور خواهد بود .در این صورت این جریان سیاسی چنانچه پیروز انتخابات نباشد با این پشتوانه اجتماعی سازمان یافته با آسیب ها و هزینه های کمتری نیز مواجه خواهد بود .اما شرط لازم و کافی برای تحقق این امر اتحاد و یکپارچگی آنان است 3-حضور آنان با کاندیدای اجماعی و حداکثری و پرهیز از چند دستگی شانس عبور از مراحل تایید صلاحیت ها را نیز برای اصلاح طلبان بیشتر خواهد نمود چرا که حذف این کاندیدا به معنی حذف یکی از جریان های مهم و تاثیر گذار در انتخابات است 4-به همان میزان نیز ان چه روشن تر از همه موارد گفته شده بالا در صورت اجماع اصلاح طلبان نمود پیدا می کند پیروزی قریب به یقین آنان در انتخابات پیش رو خواهد بود.به امید انکه کاندیداها نیز با توجه به این امر خطیر تمامی تلاش خود را بکار گیرند تا در این دوره از انتخابات اصلاح طلبان با یک کاندیدا آن هم کاندیدایی با ویژگی های حداکثری در انتخابات حضور پیدا کنند و شاهد تکرار تجارب تلخ گذشته نباشیم..