آذر منصوری (( تغییر مدیران با نگاهی استراتژک ))

تغییر مدیران پس از روی کار آمدن دولت های جدید امری محتمل و طبیعی است به ویژه آن که رویکرد دولت جدید تفاوت معنی داری با دولت پیشین داشته باشد.با این مقدمه آن چه پس از روی کار آمدن دولت دکتر روحانی مورد انتظار است تغییر مدیرانی است که در دولت احمدی نژاد مسئولیت داشتند.زمینه ساز این انتظار نیز عملکرد دولت نهم و دهم در این ارتباط است .تغییراتی که در طی هشت سال حضور او در قوه مجریه صورت گرفته به حدی چشم گیر بوده که تقریبا تمامی مدیران دولت اصلاحات آن هم در تمامی سطوح کلان میانی و خرد مشمول این جابجایی شده و از صحنه مدیریت کشور حذف شدند.از همین روی است که در مورد آنان واژه اتوبوسی بکارگرفته می شود. اما آنچه باید به آن پرداخته شودنتیجه این نوع عملکرد دولت نهم و دهم است.حذف تمامی نیروهای غیر خودی توسط محمود احمدی نژاد در کنار حذف سازمان مدیریت و برنامه ریزی و غلبه فضای امنیتی از یک طرف نتیجه ای از جز افول همه شاخص های توسعه در پی نداشته و از سوی دیگر نیز با فساد گسترده و بی سابقه در طول سه دهه پس از انقلاب همراه بوده است.در چنین وضعیتی دولت یازدهم نیز با چالش ها و مشکلات اساسی مواجه است .از یک طرف بدهی های بجای مانده از دولت قبل و از سوی دیگر دخل و تصرف هایی که باید بررسی و پیگیری شود. در واقع دولت روحانی می تواند به دوصورت عمل نماید . شکل اول کار این است که مانند رئیس دولت قبل همه نیروهای منتسب به او را از صحنه مدیریت کشور در تمامی سطوح حذف نماید.با این کار اولین اقدام برای اصلاح وضع موجود در دستگاههای زیر مجموعه دولت برداشته خواهد شد.واقعیت فعلی این دستگاهها لزوم تغییر و اصلاح را دوچندان می نماید.و شکل دیگر آنکه با تامل بیشتر و با رعایت اصل شایسته سالاری و پرهیز از افراط و تفریط بیشترین تمرکز را بر تغییر رویکردها و اجرای برنامه های خود بگذارد.اما هر اتخاذ هر یک از دو صورت فوق توجه به چند نکته را ضروری می نماید. 1-آن چه بیش از هر جابجایی ازحائز اهمیت بیشتری است توجه به وضع موجود در بخش های زیر مجموعه دولت است.واقعیت آن است که در بخش هایی ناکارآمدی به حدی است که با صرف تغییر یک وزیر، مدیر و یا مدیر کل تغییر و اصلاح مورد انتظار حاصل نخواهد شد. به ویژه آنکه تیم کارشناسی از بخش عمده ای از دستگاهها حذف شده است.از همین روی آسیب شناسی وضع موجود با نگاه کاملا کارشناسی از ضرورت های تغییر رویکرد ها و اجرای برنامه های دولت یازدهم است 2-با توجه به شعارهای رئیس جمهور در قبل و پس از انتخابات مهم ترین اصلی که مد نظر دولت مورد انتظار است تغییر رویکردهای هشت سال گذشته در قوه مجریه است.بر همین مبنا شتابزدگی در تغییر مدیران محلی از اعراب ندارد.به عبارت دیگر این تغییرات قائدتا باید متاثر از یک نگاه استراتژیک باشد.با این توضیح تفاوت نوع عملکرد روحانی و احمدی نژاد در تغییر و جابجایی مدیران روشن تر می شود. 3-یکی از شعارهای آقای روحانی تاکید برشایسته سالاری است.علی القائده این رویکرد نیز شتابزدگی در تغییر مدیران را برنمی تابد.همان طور که انتظار نمیرود افرادی که واجد شایستگی های لازم نیستند در این دولت بکار گرفته نشوند. 4-به نظر می آید تا زمانی که احزاب نقش اصلی و تعیین کننده در انتخابات نداشته باشند.هیچ سازو کار دقیق وبرنامه روشنی برای این مسئله وجود ندارد.همان طور که شایسته سالاری از نگاه افراد تعبیر ها و معانی متفاوتی دارد اما مهم ترین موضوع رسیدن به سازو کاری است که هر دولتی راچه در طول فعالیت و چه پس از یک دوره فعالیت ملزم به پاسخگویی کند.. 1