لزوم حمایت از سیاست های دولت روحانی ( آذر منصوری )

این روزها که بخشی از تصمیم های نشست مشترک گروه 5+1 در حال اجراست و همزمانی اجرای این تصمیمات با مراسم سیزده آبان بطور قطع برای آینده ایران به روزهایی سرنوشت ساز و تاریخی مبدل خواهد شد.از یک سو مخالفین داخلی همه تلاش خود را بکار گرفته اند تا این تلاشها برای برون رفت کشور از بحران ها ی پیش رو به نتیجه نیانجامد و از سوی دیگر نیز مخالفین بیرونی نیزدر تلاشند تا ناکارآمدی این دولت و البته نظام را در صحنه داخلی و بین المللی به اثبات رسانند.ایجاد ناامنی در مرزهای کشور و درگیر کردن ایران با تنشهای قومی و مذهبی نیز بخشی از این دستور کار است که همه باید نسبت به آن ها اشراف ،آگاهی و واکنش منطبق بر منافع ملی داشته باشند .هر اقدام شتابزده و احساسی در چنین شرایطی بدون تردید تامین کننده اهدافی است که این گروه از مخالفین دولت روحانی وکشور و نظام در پی آنند. نگارنده در یادداشتی پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات دور یازدهم ریاست جمهوری با عنوان دستور کار جدید افراطیون به راهبردها و استراتژی افراطیون داخلی و خارجی برای پیشبرد اهداف کوتاه مدت و بلند مدت آن ها به رشته تحریر در آوردم .( مخاطب این نوشته را نیز به مطالعه یادداشت مذکور توصیه می کنم.)به نظر می آید که افراطیون پس از شوک انتخاباتی 24 خردادوارد کارزار شده اند و با هر گامی که دولت روحانی برای بهبود اوضاع داخلی و بین المللی بر می دارد آنان نیز رفتارهای تقابل جویانه خود را به نمایش می گذارند که نصب بیلبوردهای گسترده در تهران و برخی از استانها بر علیه تداوم مذاکرات دولت نمونه ای از جنس همین رفتار هاست.آن چه روشن است و در سخنان اخیر سید محمد خاتمی نیز مطرح شده است هدف اصلی افراطیون هم داخلی و هم بیرونی القای جو ناامیدی نسبت به توانایی این دولت در عمل به وعده هایی است که در زمان انتخابات قول تحققش را به طرفداران خود داده است .به این ترتیب مهم ترین پشتوانه روحانی یعنی حامیان او دچار تزلزل شده وآن ها نیز خرسند از نتیجه ای که بدنبال آن بودند کشور را به صحنه یکه تازی های خود تبدیل خواهند نمود.بنابر بر این تحلیل آن چه که آنان در پی آنند تحقق این هدف و شکاف و چند دستگی در طیف هواداران دولت یازدهم است.تا با قبضه نمودن مجلس اینده مجددا نهادهای منتخب دموکراتیک را یکی بعد از دیگری از آن خود کنند .گویی فراموش کرده اند که در هشت سال گذشته با در اختیار داشتن تمامی نهادهای این نهاد هاکشور را با چه بحران های داخلی و بین المللی مواجه کرده اند. هدف از طرح مقدمات فوق تبیین صورت مسئله ا ای است که اصلاح طلبان و گروههای حامی دولت یازدهم با ان مواجهند .یادمان نرود که این طیف در دوران هشت ساله اصلاحات نیز بخشی از اقدامات مشابه امروز خود را برعلیه دولت خاتمی به انجام رساندند .اما امروز اصلاح طلبان باید با دیروزشان تفاوت های بسیار داشته باشد .بطور قطع بالا بردن مطالبات آن هم در مواجهه با دولتی که هدف آماج افراطیون قرار گرفته ،خود می تواند به پاشنه اشیل این دولت تبدیل شود.حال این مطالبات در حوزه حقوق شهروندی باشد یا حل کردن بحران های بین المللی و یا بهبود اوضاع نابسامان اقتصادی کشور.همه مدافعین روحانی قبل از ورود به انتخابات بر این اوضاع اشراف کامل داشتند و همه نیز می دانستند که برون رفت از این وضعیت نیاز به آرامش و زمان کافی و همکاری و همدلی همه جریان های حامی روحانی دارد.بنابر این حل مشکلات فوق نه تنها به زمان کافی نیاز دارد بلکه باید مراقب بود با طرح برخی مطالبات که خود می دانیم حصول آن در ید اختیار این دولت نیست زمینه ساز جوی نشویم که افراطیون بدنبال آنند.باید باور داشته باشیم که مهم ترین عامل تقویت و کارآمدی این دولت و پیشبرد اهداف و برنامه هایی که قولش را به مردم داده حفط پایگاه اجتماعی اوست .باید باور داشته باشیم که دولتمردان آن از همه ظرفیت های موجود برای حل بحران های داخلی و خارجی بهره می گیرند و نیز برای حفظ این پایگاه اجتماعی در پی حفظ و رعایت حقوق شهروندی همه ایرانیان هستند .واتفاقا در چنین شرایطی است که رادیکالیزم بیشترین تهدید ممکن بر علیه این دولت خواهد بود .هدفی که افراطیون با ایجاد آن بزرگترین ضربه را به امید و نشاط موجود در جامعه وارد خواهند نمود.