بسی خون دل
زچشم ما بر خاک شد
چو مهمان اوین
آن آذر سبز
آن بانوی پاک شد
تلنگری هم بر جسمت نبود
هرچه ظلم ظالم بر تنت شلاق شد
صبر و پایداریت ای بانوی سبز
شنیدبم کاوازه ی افلاک شد
بانوی سبز آذر نام منصور
چشم بد از روی تو بود دور
آمدی و از آمدنت خشنودم
بجوشد شوق و شادی از تا رو پودم
بگشتند صادق و صابر چو خرسند
به کام من زهر حلاهل هم بشد قند
به سال نو شاد و خجسته باشی
آذر سبز منصور
زنده باشی
((صادق و صابر فرزندان خانم منصوری هستند))
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر